Z okazji wizyty koleżanki Alika - Aniki, postanowiłyśmy pokazać jej to, co w Tajpej jest najpiękniejsze... Wyjechałyśmy więc poza miasto, do zoo :D Które, nawiasem mówiąc, nie przestaje nas zadziwiać. Doczytałyśmy w internecie, że pierwotnie znajdowało się gdzie indziej i należało do Japończyka, pana Oe (zbieżność nazwisk z pewnym pisarzem przypadkowa?). Potem przejął je stacjonujący na Tajwanie rząd japoński, po wojnie - zajęli się nim Chińczycy. Na nowy, rozleglejszy teren przeniesiono je w połowie lat 80. ubiegłego wieku. Jak już była poprzednio mowa, jest naprawdę wielkie i zadbane, a wciąż nad nim pracują. Chociażby w przyszłym roku mają otworzyć nowy mega super ekstra wybieg dla hipciów - prace remontowe w toku :) Wciąż zastanawiamy się przy tym, czy jest utrzymywane tylko przez miasto, czy ma dodatkowych sponsorów, biorąc pod uwagę, że bilety są naprawdę tanie...
Cóż można dodać? Nie polecamy zwiedzania w weekend - to wczorajsze to był pierwszy i ostatni raz! Jakkolwiek nie mam nic przeciwko dzieciom (azjatyckie są przesłodkie), a swoje bratanice wręcz ubóstwiam, to jestem teraz na detoksie od dzieci wszelakich, ich pisków, krzyków i seplenienia, w każdym możliwym języku.
Tu dziecko stosunkowo mało szkodliwe, bo na smyczy :D
A tu nieco większe dzieci
Wracając do zoo, jest otwarte tylko do godziny 17. Możecie jednak inteligentnie spytać, jak i ja zapytałam, co potem? Wyrzucą nas? Będzie szedł szpaler pracowników ogrodu, trzymając się za ręce i spychając nas ze ścieżek w stronę wyjścia? Ogród jest wielki, pogoda piękna, zwierzaków mnóstwo, po co wychodzić? Co do dwóch pierwszych punktów - zgoda. Co do trzeciego - prawie wszystkie zwierzaki około 17 są zapraszane do swoich zadaszonych i niedostępnych dla oczu zwiedzających domków/klatek, więc pozostało nam podziwianie wybiegów i podsłuchiwanie ryków niezadowolonego z zamknięcia lwa. A, i zdążyłyśmy jeszcze ujrzeć goryla, który obojętnie pozował przy samej szybie ku uciesze gawiedzi i.. absolutnemu zauroczeniu ze strony Alika. Czekałyśmy na nią chyba z 10 minut aż się napatrzyła na nowego wybranka - umięśniony, lekko ale nieprzesadnie zarośnięta klata, silne ramiona, mocno śniada cera, pełny stoicyzm, inteligentne przeszywające na wskroś spojrzenie... Niestety, pracownicy ogrodu zabrali nowego ukochanego Alika, ale na pewno jeszcze do niego wrócimy. Ten romans nie może się tak skończyć!
Ale ale - miało być o gondoli! :D
Oczywiście mowa, jak sama nazwa wskazuje, o kolei gondolowej i wjeżdżaniu na wzgórza na obrzeżach Tajpej, nad wspomnianym zoo. I owszem, na wzgórzA, a nie jedno wzgórze, bo okolice Tajpej są wyjątkowo pofałdowane, więc pierwszy raz jechałam taką kolejką nie jednostajnie w górę, a raz tak, a raz inaczej, były nawet ostre zakręty! :D Frajda była spora, ale po kolei.
Jako że wybrałyśmy się w sobotę (taa.. wspominałam już, jaki to świetny pomysł?), najpierw trzeba było swoje odstać.
Na szczęście kolejka nie była aż tak długa, przesuwała się dość energicznie, bo wagoniki podjeżdżają bardzo często. Do wyboru mamy zwykłe kabiny lub takie z przeszklonym dnem. Cena ta sama, zależna od tego, ile stacji planujemy przejechać. Podróż na tę najdalszą (są trzy, nie licząc początkowej, na dole) kosztuje 5 zł. Nie zdecydowałyśmy się na nią z tego prostego powodu, że Alik już tam była i według jej słów niczego poza tym samym widokiem co z każdego innego wzgórza i mega drogimi herbaciarniami tam nie ma. Zdecydowałyśmy się na stację wcześniejszą, tuż obok trzech malowniczych świątyń, które naprawdę warto zobaczyć.
Najpierw trzeba było jednak wsiąść i dojechać :) Ktoś wsiada..
..oczywiście po tym, jak ktoś inny wysiadł
zbliżenie na uroczy wzorek i nazwę
i jedziemyyyy
Jeszcze tylko rzut oka na trasę, która nas czeka :)
Przy tym wszystkim trzeba przyznać, że uporu Tajwańczykom nie brakuje. Sama kolej jest dość nowa, zaczęła działać w 2007 roku, ale ze względu na kapryśną pogodę, dość często jej funkcjonowanie jest czasowo zawieszane. Musi też zmagać się z innymi utrudnieniami, na przykład po ulewnych deszczach czy trzęsieniach ziemi teren się obsuwa, a wraz z nim - słupy kolejki. W przeciwieństwie jednak do włodarzy Warszawy, którzy nie mogą uporać się z drugą nitką metra, Tajwańczycy nic sobie z takich problemów nie robią :) Wczoraj chociażby kolejka, mimo tłumów i powiewów wiatru, działała jak należy! (Zdjęcia nieco niewyraźne, bo szyby są przyciemniane)
Mówiłam, że teren mają pofałdowany :D
Komin, że awwwww
Mijanka z zeberką
A tu już pierwsza stacja, my pojechałyśmy dalej
Mówiłam, że przyciemniane! :D To jednocześnie jedyna wentylacja wagonika, których podobno jedynym poważnym mankamentem jest własnie.. brak dostatecznej wentylacji
Nasza ulubiona palma, która wszędzie się wepchnie :D
A to schodki awaryjne :D Jak dla mnie Frodo i Sam po takich właśnie włazili do Mordoru :D
Wkrótce jednak dotarłyśmy do naszej stacji i musiałyśmy opuścić wygodną gondolę... Ale było warto! Zresztą zobaczcie sami :) Nie jestem miłośniczką świątyń w chińskim stylu, jak dla mnie są zbyt przeładowane, ale te dwie, które odwiedziłyśmy, okazały się naprawdę urokliwe i fotogeniczne...
Na gałęziach można zawiesić swoją modlitwę (jak się domyślamy ;)
Tutaj informują nas, jakie trzy świątynie są w okolicy. Stylistyka obrazków kojarzy mi się z poczciwymi Heroesami na PC :D
Jeden z przyjemniaczków
Uchachany Alot
A tu już nasza ulubiona palma ponownie, przynajmniej lepiej widać, jak bardzo wystaje
Tu podglądamy Anikę
a tu wnętrze świątyni
Jest i Alik!
A kolejka jak działała, tak działa :D Nią też zresztą wróciłyśmy
A tu już parę zdjęć drugiej świątyni, dzięki uprzejmości Aniki - zapomniałam naładować baterie, które oczywiście padły w międzyczasie
Trafiłyśmy nawet na jakąś procesję
Do trzeciej świątyni, przyznaję się szczerze, nie trafiłyśmy, bo znaki były mylące, a poza tym byłyśmy już głodne i chciałyśmy zdążyć do zoo. Wycieczka zaliczona do udanych, pewnie jeszcze tam wrócimy, może tym razem ambitnie na piechotę? :D A jeżeli ktoś z Was uważa, że przemieszczanie się na własnych kończynach to żaden problem, to niech rzuci okiem na tego biednego żółwia:
Mam nadzieję, że ktoś go wreszcie odwrócił ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz