Niedziela. Niezła pogoda. Samochód. Sezon na truskawki.
Tak w skrócie można podsumować to, co się tutaj niedawno działo. :)
Z racji trwającego obecnie szału na truskawy, zwłaszcza te z okolic Dahu (Miaoli) - istnego zagłębia tego przyjemnego owocu, nasza szkoła zorganizowała darmową wycieczkę w ten rejon w celu wiadomym - ograbienia krzaczków! Liczba miejsc była jednak ograniczona i się nie załapałam... :(
Od czego jednak są przyjaciele? Razem z Łukaszem i Karen wypożyczyliśmy piękny bolid i ruszyliśmy w trasę. Oto i ona:
Po około dwóch godzinach dotarliśmy na miejsce... Tam gdzie pola truskawek sąsiadują z polami truskawek i ewentualnie z dzikimi bananowcami, i..
..lekko fusion (przynajmniej z daleka) buddą
z bliska w sumie też ;)
Ale Dahu przede wszystkim truskawką stoi, więc postanowiliśmy zabrać się do pracy! Nie da się ukryć, że tutejsze poletka wyglądają nieco inaczej od naszych...
Nie trzeba się tak bardzo schylać, ani specjalnie truskawek szukać, bo podane jak na tacy..
..a zbiera się je za pomocą nożyczek (!) do wyłożonego gazetą pudełka wstawionego do wygodnego koszyczka. Zebranych specjałów nie pakujemy od razu do otworu gębowego, a zabieramy najpierw do kasy. Cena na naszym poletku: ok. 26 zł za kilogram :D
Ale kto by żałował pieniędzy na takie skarby! ;)
W centrum mieściny mamy mini centrum handlowe, w którym można zaopatrzyć się we wszelkie możliwe dobra z dodatkiem i/lub w kształcie truskawek. Obok tradycyjnego dżemu czy czekoladek, można też nabyć alkohole o różnej mocy i... kiełbaski! Nie, nie próbowałam :P
Absolutnie obowiązkowa jest słit focia przed licznymi figurami truskaw
...różnej wielkości
Też się skusiłyśmy, a co!
Po nasyceniu oczu i brzuchów, ruszyliśmy na dalsze zwiedzanie okolic Miaoli, konkretnie - regionu Sanyi. Zdecydowanie słynie on z płodów rolnych - po truskawkach minęliśmy obszar pomarańczowy, a następnie - imbirowy, gdzie zatrzymaliśmy się na drobny postój połączony z degustacją - któż zgadnie - rozmaitych smakołyków właśnie imbir zawierających, w tym... alkoholu ;) Dodatkowo na każdym kroku przypominano nam, że właśnie mamy rok konia..
Ogiera!
Widoczność wciąż była średnia, ale i tak nam się podobało
Zmierzaliśmy jednak do innej atrakcji - wizytówki całego Miaoli (poza truskawkami, rzecz jasna), a mianowicie: malowniczych ruin mostu Longteng. Tajwańczycy nie zawiedli i oznakowali trasę na tyle przejrzyście, że nawet trafiliśmy! :D Oto i one:
Jak widać, wprawiły nas w nieco melancholijny nastrój..
Ale do czasu! :D
Pochodziliśmy jeszcze po torach, ćwicząc równowagę i odnaleźliśmy wśród zarośli resztę ruin
Trochę jak w Śródziemiu :)
Przespacerowaliśmy się jeszcze nad pobliskim rezerwuarem. Cytat z listy czynności zabronionych na tym terenie: "The waters, the water surface use and swimming, fishing"...
Bawiliśmy się zatem z dala od wody ;)
Dzień zleciał szybko, pomimo przedłużającego się powrotu - Tajwańczycy naprawdę nie potrafią jeździć... Pozostały smakowite pamiątki :)
Poniższe zdjęcie dedykowane Mery ;)
PS. Szacun dla Tajwańczyków, którzy z naprawdę małego czegoś potrafią zrobić wielką, absolutnie must-see atrakcję, z wielowiekową tradycją :D A na punkcie jedzenia to już w ogóle mają świra. Dobrze, że przy tym widoki ładne... Już się nie mogę doczekać kolejnej wyprawy i jeszcze raz dziękuję moim towarzyszom, bez których nigdy bym w opisane zakątki nie dotarła!
